Pamiętacie koszulkę Kurta Cobaina, w której pojawił się na rozdaniu nagród MTV w 1992 roku? Widniała na niej charakterystyczna grafika przedstawiająca okładkę płyty Daniel Johnstona zatytułowaną „Hi, How Are You”, która wywarła na Cobainie duże wrażenie.
Autor: admin
Too much love is never enough
Urzekają mnie i imponują znajomości, które ludzie bez skrępowania określają mianem przyjaźni. Ja zawsze z rezerwą podchodzę do nazywania relacji w ten sposób, a jednocześnie wiem, że są na tym świecie duety, które skoczyłyby za sobą wzajemnie w ogień.
Only reap what you sow
Wczoraj minął rok od momentu, w którym album „Brighten” Jerry’ego Cantrella ujrzał światło dzienne i zagościł w naszych głośnikach. Nie mogłam sobie zatem odmówić przyjemności napisania kilku słów o tej płycie, która, miejmy nadzieję, szybciej niż „Degradation Trip” doczeka się swojego następcy.
Don’t forget where your vibe comes from
Są takie koncerty, w trakcie których wypowiadam życzenie żeby się nigdy nie kończyły. Wczorajsza wizyta Editors w krakowskim klubie Studio należała dla mnie właśnie do takich momentów.
Bad middle finger
Album, który rozpoczyna się od rozpędzonego „Rusty Cage”, rozwija w wybitny „Jesus Christ Pose”, ugruntowuje swój przekaz perełką w postaci „Searching with my Good Eye Closed” i robi małego fikołka przy pomocy „Drawing Flies” po prostu nie mógł nie zyskać uznania.
Middle finger
Pod koniec sierpnia 1991 roku Nirvana stała u progu wydania swojego największego komercyjnego sukcesu w postaci albumu „Nevermind” i była tuż po nakręceniu teledysku do pierwszego singla reprezentującego tę płytę – utworu „Smells Like Teen Spirit”.
Once upon a time
Czy wiecie, że z powstaniem albumu „Ten” związek miało aż trzech perkusistów, z których każdy potem związał swe losy z zespołem Pearl Jam?
Let your freak flag fly
Właśnie skończyłam czytać „The storyteller, tales of life and music” Dave’a Grohla i dochodzę do wniosku, że w sumie dobrze się złożyło, że miałam dość długą czytelniczą przerwę i wróciłam do tej pozycji po aż półrocznej przerwie. U mnie to zresztą normalna praktyka i zawsze pamiętam przeczytaną już treść więc zaczynam tam, gdzie skończyłam dobrze …
Share the light, won’t hold us down
Czy można podejrzewać, że zespół lubi grać w jakimś kraju gdy w set liście jego koncertu pojawiają się aż cztery debiuty trasy (w tym trzy europejskiej jej części), niegrany od 6 lat rarytas oraz masa emocji płynąca ze sceny? Ja jestem pewna, że tak!
Still have the time to sing my song
Choć od wtorkowego koncertu Jerry’ego Cantrella w warszawskiej Proximie mija już drugi dzień mnie nadal nie opuszczają związane z nim emocje. Było to jedno z najlepszych muzycznych doświadczeń mojego życia, wypadki toczyły się wtedy wprost idealnie, jakby jakaś czarodziejska wróżka postanowiła spełnić wszystkie moje życzenia.